Yeti (nie tylko) o grachMieliście kiedyś tak, że chcieliście rzucić wszystko w cholerę i jechać w Bieszczady? Bo ja tak. Mój urlop w sumie na tym polegał. Piszę ten wpis jako krótką rozgrzewkę przed powrotem do normalnego pisańska.
Bo idealnie się złożyło, że w trakcie urlopu grałem w Mini Island Challenge Bundle, które na taki wpis nadaje się idealnie.
Otaczającej nas wokół proroctwa zagłady sprawiły, że wzięło mi się na opisanie tych, które siedzą w mojej głowie od dłuższego czasu. Jedno z nich tyczy się retrogamingu.
Czemu moim zdaniem szeroko rozumiany retrogaming prędzej czy później przestanie się rozwijać? Czemu dzisiejsze hity prędzej czy później staną się nie możliwe do poznania?
Człowiek sobie wraca grzecznie, kompletnie zryty po pracy, a tu wiadomość na skrzynce blogowej. Czytam, patrzę, trybię, a tu informacja o grze, o której ostatnio pisałem w 2015 roku.
Powiem wprost – zapomniałem o Box Kid Adventures. Ale przez to tym bardziej cieszy mnie szczęśliwe zakończenie tej historii.
Po wielu perypetiach udało mi się pokorzystać z GOG Galaxy 2.0 tyle ile uznałem za konieczne by powiedzieć wam o tym cudeńku. Bo nie kryjmy się, to jest cudeńko.
Nieoszlifowane, chwilami wybrakowane, ale cudeńko, które przyda się niemal każdemu graczowi.
Mimo wszystko lepiej śmiać się z kimś, a nie z kogoś.
Póki jest okazja by ją tanio wyrwać – chociażby dlatego, że w ten sposób nikt mi nie powie, że za drogo.
Jakbym miał jak tę grę sprawdzić wcześniej, to kupiłbym za pełną cenę, a tak to zostałem jak przypał z resztkami z Humble Bundle.
No cóż… w tym momencie wchodzę ja i próbuje ogarnąć ten burdel
Destrukcja pomieszana z wangowym poczuciem humoru i ostrym mieczem.
Droga do Valhalli w Jotun nie jest długa. Ma jednak swoje niedogodności.
Zresztą – sam tytuł pewnie nakłonił część z was do pójścia od razu na Steam i zrobienie zakupów. Tych, którzy chcą wiedzieć więcej nim rozbiją skarbonkę zapraszam dalej.