Yeti (nie tylko) o grachWszystko wskazuje na to, że dostaniemy w serii Tekken kolejny crossover i to taki bardzo swojski.
Mimo tego, że jak na razie dostaliśmy tylko teaser i brak imienia podanego wprost, to jestem niemalże pewien, że ten teaser przedstawia Ciri.
Ostatnio zrobiło się głośno o tym, że Resident Evil VIII (albo VIl.l.age, jak to fikuśnie zapisują) nie dostanie polskiej wersji językowej.
Pod wpływem stanowczo zbyt wielu rozmów z twórcami i pracownikami branży growej postanowiłem, że napiszę wprost czemu to nastąpiło. Zwyczajnie mam dość płaczu nad losem, który my, gracze mniejsi i więksi, na siebie nakręciliśmy.
No i czekam na BlizzConline, jak nie będę czegoś robił, to zasnę i szlag wszystko trafi.
Siedząc przed laptopem i szykując się do pisania drugiej recenzji gry z gatunku Musou olśniło mnie. Tak właściwie nie mamy w polskiej części Internetu jakiegoś opisu czym te gry właściwe są, o co w nich chodzi i skąd się wzięły.
I w tym momencie pojawiam się ja, z odpowiedziami na te wszystkie pytania.
Uwielbiam przeglądać internet i kompletnym zbiegiem okoliczności trafiać na gry takie jak Kingshunt – które wywołują u mnie uniesienie brwi, zwykle połączone chociaż z minimalnym zdziwieniem.
Trafienie na grę, która jest połączeniem MOBY, Tower Defense i gry akcji z widokiem zza pleców jest jednym z tych przypadków.
Nie jestem wielkim fanem amnezji jako sposobu zawiązania fabuły w grze. W przypadku DREAMO, czyli gry logicznej z widokiem z pierwszej osoby, zdaje się jednak nie być lepszego rozwiązania.
No dobrze, ale co takiego ta gra oferuje poza zapomnieniem głównego bohatera?
Człowiek sobie normalnie siedzi, obija się po dniu pracy, a tu wjeżdża informacja o tym, że Forever Entertainment wchodzi w segment gier pudełkowych. Do tego za pośrednitwem Forever Limited – własnego sklepu. Oferując przy tym zestawy, które wywołały u mnie jedną reakcję:
„Cholera, gdzie są moje pieniądze kiedy je potrzebuje?”
Moment na który wiele czekało. Łzy drani sprzedających konta już zaczynają żłobić słoną rzekę przechodzącą przez cały kraj.
Jedna z niewielu pozostałych w Polsce ostój piractwa padła. Chyba. Raczej. Być może? Właśnie o tym będzie wpis.
Od dłuższego czasu się czaiłem by dodać jakiś wpis. Nie ma jednak sensu pisać o czymkolwiek, bo wszystko utonie w szumie informacyjnym związanym z premierą Cyberpunka 2077.
No dobrze, wszystko poza tym jednym tematem. Jeżeli doroczne rozdanie The Game Awards i masa dobra pokazanego w trakcie pokazu się nie przebije przez ten cyberpunkowy szum informacyjny, to nic nie da rady.
Jakiś czas temu wyraziłem swoje wątpliwości co do tego co się stanie z magazynem CD-Action.
Trzy zakupione numery i 366 stron później postanowiłem napisać, czy nastąpiła jakaś konkretna zmiana w piśmie. Wiecie, taka, która sprawia, że zamiast kupować pismo dla beki stojąc w kolejce w supermarkecie zastanawiasz się nad zakupem prenumeraty.
Jako osoba zarobiona (sezon w pracy), zestresowana (CoVID-19, mama w grupie ryzyka, sam fakt, że coś takiego jak pro-epidemik istnieje i niedojebanie umysłowe naszej kasty politycznej) i ogólnie niechętna wszystkiemu długo się zbierałam do napisania czegokolwiek. Ostatecznie postanowiłem podzielić się niepopularną opinią.
Bo jak już się odzywać rzadko, to warto chociaż powiedzieć coś na co ktokolwiek zwróci uwagę, co nie?
Skąd ta niechęć? Co gasi „hype”? Gdzie mój growy patriotyzm? Co z tym wszystkim ma wspólnego dziennikarstwo growe?