Yeti (nie tylko) o grachCi, którzy mnie znają osobiście wiedzą, jak bardzo oczy mi się świecą w trakcie tworzenia tego wpisu. Zwłaszcza, że to nie jest jeden z tych wpisów o inicjatywie jakiegoś artysty, który pewnie otrzymałby już pakiet pozwów od przedstawicieli Nintendo. Albo, co gorsza, jakiegoś typa, co wpisał tylko kilka zdań do generatora „AI”.
Mowa bowiem o oficjalnej współpracy między obiema markami, pod nazwą Project Voltage. Bardzo udanej i owocnej współpracy.
Dobrze, można się rozejść. Najważniejszą informację już dostaliście.
A tak bardziej serio, to musimy porozmawiać o wszystkich problemach jakie czekają Pokemon Unite już na starcie. Czy ta gra jest skazana na bycie żenującą pierdołą, o istnieniu której zapomnimy 48 godzin po premierze?
W chwili gdy to piszę, to jestem dość świeżo po obejrzeniu prezentacji Pokemon Direct, która poza przedstawieniem bardzo sympatycznego remake’u na Switcha pokazała nam co innego.
Że twórcy serii Pokemon w końcu wyszli z jaskini, której nie opuszczali od ostatnich lat.
Pogadajmy o tym, czy dobrze, że tak się stało.
Wystarczyło 15 minut z mojego życia bym płynnie przeszedł z „kupię, bo i tak wiem, że kupię” do „kupię, bo chce to kupić i za cholerę mnie nie powstrzymacie”.
Co takiego się stało? Cóż mogło zmienić naturę Pokemon Sword i Pokemon Shield?
Jak wychodziłem na seans Detektywa Pikachu, to spodziewałem się, że będę szczęśliwy dlatego, że zobaczę sobie trochę pokemonów w realistycznej wersji. I tyle, koniec frajdy.
Nawet nie wiecie jak bardzo lubię się czasem mylić.
Dane z trailera ni cholery mi nie pomogły.
Być może dzięki temu ułatwię komuś decyzję zakupową, którą ja już podjąłem.
W chwili gdy to piszę nie jestem już tak podjarany, jak w chwili gdy stałem pod urzędem miejskim i łapałem swojego pierwszego legendarnego pokemona, ale i tak
Może inaczej – Nintendo wygrało, bo tak właściwie tylko o nich mogę napisać dedykowany wpis dłuższy niż 300 słów.
W roli głównej porty z WiiU, kolejne wersje gier sprzed roku i produkcje, które są retro. Bardzo retro.