Yeti (nie tylko) o grachDawno temu miała premierę gra Uplink, która jest do dziś najlepszym możliwym symulatorem hakera specjalisty od zabezpieczeń działającego na zlecenie. Wygląda tak właściwie jak odpalony wiersz poleceń Linuksa z drobnymi zmianami.
Już samo to odstraszyło masę ludzi. Ci, którzy się przemogli, mieli natomiast dużo frajdy. Ale w dzisiejszych czasach nikt nie musi walczyć z niechęcią do ścian tekstu – są lepsze sposoby. Takie jak Uplink OS
Nudny dzień w trakcie którego jestem uziemiony w domu? Cóż lepszego mogę zrobić jak ściągnąć rozdawaną za darmo przez GOG.com grę i ją szybko ogarnąć. Zobaczyć czy jest warta czasu jaki można nad nią spędzić oraz miejsca jakie zajmuje na dysku.
Czy Mable & The Wood jest na tyle fajne, by o nim pamiętać o po tym, jak GOG.com przestanie je rozdawać za darmo? Postanowiłem na szybko napisać o niej kilka słów, tak jak swego czasu o Jotunie.
Wyleczyłem się już jako tako z gorączki na gry niezależne . Jednak gdy w końcu pogrwałem w demo Bonfire na Steam, to serduszko zabiło mi trochę mocniej i po raz pierwszy od Bardzo Długiego Czasu zrobiłem użytek z przycisku dodawania do listy życzeń na Steam.
Dla mnie to już znak. Dla was być może będzie po tym jak przeczytacie skąd taka reakcja u mnie.
Człowiek sobie wraca grzecznie, kompletnie zryty po pracy, a tu wiadomość na skrzynce blogowej. Czytam, patrzę, trybię, a tu informacja o grze, o której ostatnio pisałem w 2015 roku.
Powiem wprost – zapomniałem o Box Kid Adventures. Ale przez to tym bardziej cieszy mnie szczęśliwe zakończenie tej historii.
Hades to naprawdę spoko miejsce. Tartar, Pola Elizejskie, Łąki Asphodel. Do tego sześć malowniczych rzek, w tym jedna okrążająca cały świat.
A jeżeli chodzi o grę o tym samym tytule, w której mamy okazję zobaczyć te miejsca, to na początek powiem jedno: czemu nie zainteresowałem się tą grą rok temu, jak się pojawiła po raz pierwszy?
Szczerze żałuje, że nie zaryzykowałem i nie grałem w Hades od dnia premiery.
Kierowany przeczuciem grałem w Disco Elysium do końca, mimo tego, że po około dziesięciu godzinach gry wiedziałem co myśleć o tej grze.
Kolejne godziny pokazywały mi jak bardzo się myliłem i jak wielką krzywdę zrobiłbym sobie i wam jakbym uznał, że już wiem co się spodziewać po tej grze.
Disco Elysium jest ponad typowe schematy. Zarówno dotyczące gier RPG, jak i ich recenzowania.
Poniższa recenzja nie powstałaby gdyby nie GOG.com, które dostarczyło klucz do gry. Dziękuje!
Okazało się, że przez moją „hibernację” przegapiłem bardzo dużo fajnych zbiórek growych na Kickstarterze. A jak się dowiedziałem, że jedną z nich jest gra o wampirach, do tego w klimatach urban fantasy, to zrobiło mi się autentycznie smutno.
Ale na całe udało mi się jakoś dotrzeć do potencjalnego cuda jakim jest Nighthawks.
W związku z tym, że temat G2A ponownie wypłynął na wierzch postanowiłem napisać w końcu coś. Szkoda,że powinno to powstać dwa, albo trzy problemy temu.
Wpisik poświęcony temu co G2A robi nie tak, czemu powinniśmy mieć z tym problem i co możemy z tym zrobić.
Nie lubię pisać recenzji gier, ale wiedząc o tym, że
One Finger Death Punch 2 będzie powszechnie zignorowana, postanowiłem napisać o niej kilkanaście słów.
Zwłaszcza, że w dzisiejszej kulturze „obrazkowej” ta gra raczej nie ma jak się samemu obronić i zainteresuje stanowczo zbyt mało ludzi.
Szkoda tylko, że mam wrażenie, że uwalił on tym swój nowy twór.