Yeti (nie tylko) o grachJestem po dłuższej styczności z pierwszym numerem CD-Action wydanym w nowej formule. Jakie to uczucie?
Czy kiepska sytuacja na rynku prasy papierowej połączona z patologicznymi wzrostami cen papieru przysłużyła się pismu?
A może doprowadziła do sytuacji, w której CD-Action da się już tylko szkalować i mogę iść sobie wyrobić legitymację antyfana?
Jakiś czas temu wyraziłem swoje wątpliwości co do tego co się stanie z magazynem CD-Action.
Trzy zakupione numery i 366 stron później postanowiłem napisać, czy nastąpiła jakaś konkretna zmiana w piśmie. Wiecie, taka, która sprawia, że zamiast kupować pismo dla beki stojąc w kolejce w supermarkecie zastanawiasz się nad zakupem prenumeraty.
Każdy kto w Polsce miał do czynienia z prasą grową wiem czym było, jest i (najwyraźniej) będzie CD-Action. Czasopismo ma za sobą długą historię, niemal tak długą jak ja.
Mało brakowało, a dobiegła by ona końca. Zacząłem jednak myśleć – czy to dobrze, że ciągle trwa? Zwłaszcza po przypomnieniu sobie o wcześniejszych wybrykach nowego właściciela pisma.
Na dobrą sprawę dajcie mi jeszcze chwilę, bo dalej nie wierzę, że przeczytałem coś tak głupiego.