Tak zagłosowałem na The Game Awards 2025

Jeżeli widzisz ten tekst, to gratuluję – zrozumiałeś/zrozumiałaś jak to działa <3

Pomijając zupełnie fakt, że to jest naprawdę dobra gra, w której wszystko jest co najmniej bardzo dobre – Expedition 33 zasłużyło sobie na tę nagrodę tym ile różnorakich dyskusji wywołało.

No i u mnie też zaplusowało tym, że swoją popularnością sprawiło, że masa osób mówiących o grach ujawniła swoją niekompetencję dzięki tej grze. „Expedition 33 wskrzesiło gry turowe”. Yhm, tak, oczywiście. Persona, Shin Megami Tensei i masa innych jRPG nie istnieje.

Tyle dobrych pomysłów zrealizowanych w tak udany sposób? Jestem na tak. Pomimo tego, że jest to, podobnie jak każda inna nominowana gra, naturalna ewolucja pomysłów z poprzednich gier danego studia, albo z gier, które inspirowały twórców.

Twórcy tej gry nie patyczkowali się z graczami. Historia kopie prosto w uczucia od pierwszych godzin, a potem robi się tylko gorzej.

A zakończenie do dziś pozostaje tematem wielu dyskusji. A na dzisiejsze standardy tak długi czas „życia” danej gry w świadomości graczy to coś niecodziennego.

Nic nie poradzę na to, że absolutnie kocham ten styl graficzny. A każda nagroda, jaką Hades 2 zgarnie zwiększa szansę, że ktoś zechce go naśladować

Każdy utwór z tej ścieżki dźwiękowej jest zarąbisty. A w grze? Dodatkowo regularnie kopie po nerkach dokładnie w momencie, kiedy historia tego najbardziej potrzebuje.

No i ma u mnie bonusowe punkty za bycie jedynym soundtrackiem jaki znam, który w trakcie walki ma spokojne motywy muzyczne, które mi nie psują przyjemności z potyczek.

Rzadko kiedy w jakiejś grze dźwięk sprawiał, że czułem każdy krok i każde zamachnięcie mieczem jakbym był tam na miejscu.

W Expedition 33 efekty audio dokonywały tego cudu.

OSTRZEGAM, TO JEST SPOILER.
CZUJCIE SIĘ OSTRZEŻENI.

Rola Gustave w tej grze kończy się niezwykle szybko, ale to jak Charlie Cox go zagrał odpowiada bezpośrednio za to jak szybko i jak mocno się wczuwamy w całą historię.

Bez jego roli, zagranej w taki sposób i na takim poziomie, odebrałbym Expedition 33 tak z pięć razy słabiej.

Pamiętam raban o to, że najnowszy Doom pozwala na swobodne personalizowanie poziomu trudności i masy innych rzeczy by dostosować grę do możliwości gracza.

Sam fakt, że „mieli psychę” by coś takiego zrobić zasługuje na nagrodę.

Po części dlatego, że to jedyna gra, jaką kojarzę z nominowanych, ale po części również z inne powodu.

Wiecie co łączy mnie i każdą osobę, która chociaż raz nie mogła zasnąć bo nie mogła przestać myśleć o pracy? To, że powinniśmy zagrać tę grę.

Ta gra dostaje mój głos przede wszystkim odruchowo. Jak ktoś dostaje taką nominację rok w rok, to na nagrodę zwyczajnie zasługuje.

Bo straciłem rachubę ile ta gra dostała już „ostatnich łatek”. No i też dlatego, że dostała narzędzia do modowania.

Oprócz tego jest ona, niemalże na pewno, największą grą, która przeszła przez Early Access, brała na poważnie informacje zwrotne od graczy i skończyła jako hit.

Nie dość, że to jedna z niewielu gier, która jest tak niezależna jak to tylko możliwe², to do tego jest cudowna i jest czymś co mogę nazwać „sequelem idealnym”.

A ideały powinno się wynagradzać.

Nie ukrywam, że bardzo, ale to bardzo chciałem zagłosować na Megabonk. Ale Megabonk to po prostu wypasiony Bullet Heaven. Oprócz tego, nim opublikowałem ten wpis, twórca Megabonk poprosił o wycofanie nominacji dla jego gry, bo nie jest ona jego debiutem.

Blue Prince, natomiast, to gra jedyna w swoim rodzaju – czyli coś, czego w pierwszej kolejności bym się spodziewał po twórcy, któremu nikt nie podcina skrzydeł.

Umówmy się tak – jeżeli czytacie tego bloga chociaż w miarę regularnie i jesteście zaskoczeni, to nie jestem pewien czy go naprawdę czytacie ^^”

A pomijając to – gra dostarcza nam wysokiej jakości fabułę i gameplay mocno nawiązujący do oryginalnej Persony 5 z monetyzacją, która tego wszystkiego nie niszczy.

To mi wystarczy w nadmiarze by dać im mój głos.

Pierwsza część Hades była cudowna pod względem rozgrywki. Druga część sprawiła, że siedziałem jak głupi i zastanawiałem się jakie słowo niebędące zwrotem „cudowniejsza” się nada jako opis.

Ostatecznie odpuściłem sobie i zostaję przy tym, że Hades 2 jest jakimś cudem cudowniejsze od poprzednika.

Trochę wybór w ramach selekcji negatywnej, a trochę oddanie głosu za to, że w tej samej grze możemy latać na smoku i być hot-dogiem.

Czasem niewiele potrzeba by mnie przekonać do siebie.

Czy Clair Obscur jest lepszą grą? Tak. Czy Kingdom Come: Deliverance 2 jest lepszą grą? Prawie na pewno tak³.

Ale kocham świat przedstawiony z Avowed, uwielbiam jego „bardziej zręcznościowy niż Skyrim, ale nie za bardzo zręcznościowy” system walki, a niektóre zadania poboczne wywoływały u mnie szok wymieszany z refleksją.

Oraz poza tym – jak na Polaka przystało – mam słabość do przegranych. A Avowed tutaj będzie nim bez wątpienia.

Ta seria zawsze dowozi jeżeli chodzi o granie w gronie znajomych, rodziny czy współpracowników z korpo. A Mario Kart World dokonało czegoś, czego się nie spodziewałem – ulepszyło doskonałą grę imprezową.

Jeżeli jakaś nagroda Nintendo się należy, to właśnie ta!

Nie interesuje mnie reszta – Final Fantasy Tactics i bez remastera zasługuje na cześć i chwałę.

A tutaj dostaliśmy remaster, do tego, jak mówią ludzie, bardzo dobrze zrobiony.

Rozumiem, że jest bardzo mało gier sportowych teraz. Ale dawanie ich do jednej kategorii z grami wyścigowymi i do tego tak imprezowymi jak Mario Kart czy Sonic Racing?

To brzmi jak znęcanie się.

Gdyby nie to, że nie miałem jak się zalogować do centrum medialnego Netflixa by mieć jakieś zrzuty ekranu do tekstu o tej serialu, to bym go zalinkował.

Tak to musi wystarczyć moje stwierdzenie, że DMC od Netflixa to zajebistość w każdym calu i potrzebuję od Netflixa tylko jednego – drugiego sezonu⁴

Tutaj wjechała mi trochę selekcja negatywna. Nie lubię wielkich gier z otwartym światem, ale skłamałbym mówiąc, że nie ciekawi mnie jak potoczyła się historia Ciri.

Jest to bardzo dużo w porównaniu do tego jak bardzo w nosie mam pozostałe nominowane gry.